คอลัมน์ประจำ

MOTHER OF THE BRIDE : ‘เกาะสวาทหาดสวรรค์’

นพมาส แววหงส์
ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 28 มิถุนายน - 4 กรกฎาคม 2567
คอลัมน์ภาพยนตร์
ผู้เขียนนพมาส แววหงส์
เผยแพร่

สาเหตุที่นึกจะเขียนถึงหนังเรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าเหตุผลเพียงข้อเดียวเป็นข้อใหญ่ใจความ คือการโปรโมตสถานที่ท่องเที่ยวในไทยแลนด์แดนสวรรค์ของเรา

ภูเก็ต…แหล่งท่องเที่ยวจุดหมายปลายทาง ของนักท่องเที่ยวทั่วโลก โดยเฉพาะชาวตะวันตก

พูดถึงคุณภาพและคุณค่าด้านความบันเทิงของหนังแล้ว ก็ออกจะดาดๆ ปานกลางไปจนถึงระดับต่ำ

จะว่าเป็นหนังไร้สาระแต่น่ารื่นเริงบันเทิงใจแบบ “สุขระหว่างเสพซึ่งให้ความรู้สึกผิดหลังจากนั้น” (guilty pleasure) ก็ว่าไม่ได้เต็มปาก เพราะเต็มไปด้วยรูพรุนหรือช่องโหว่ให้สงกาและวิพากษ์วิจารณ์ได้ตลอด

Guilty pleasure น่าจะเป็นความบันเทิงเริงรมย์ที่เสพไปแล้วกลับนึกประณามตัวเองภายหลัง เหมือนการกินไอศกรีมหรือช็อกโกแลตแสนอร่อย แต่กินไปแล้วก็รู้สึกว่าไม่น่ากินไปมากขนาดนั้นเล้ย น่าจะเป็นโทษมากกว่าเป็นคุณ

อ้อ นี่เป็นหนังที่มีตราประทับของบรุก ชีลด์ พะอยู่เต็มไปหมด ทั้งในบทนำที่เป็นชื่อเรื่อง บทหนังที่วนเวียนอยู่รอบตัว “แม่เจ้าสาว” และในฐานะผู้อำนวยการสร้าง

เลยต้องพูดถึงตัวตนของบรุก ชีลด์ มากหน่อย อาจเป็นเพราะหนังไม่มีอะไรจะให้พูดถึงมากนักก็ได้

บรุก ชีลด์ ฉายประกายดาราวิบวับมาตั้งแต่วัยเยาว์ หนูน้อยบรุกสวยผุดผาดบาดตาจนกลายเป็นนางแบบเด็กตั้งแต่วัยสิบขวบละมัง

เธอแสดงหนังประปราย แต่ก็ไม่มีเรื่องไหนโดดเด่น ว่ากันว่าเธอเป็นดาราที่มีมันสมอง เพราะเธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน ซึ่งเป็นท็อปเท็นของสหรัฐได้ และหยุดพักตัวเองจากโลกบันเทิงไปเรียนหนังสือจนจบ

ความเห็นส่วนตัวนะคะ บรุก ชีลด์ น่าจะหาบทเล่นได้ยากพอดู เพราะเธอสูงปรี๊ดถึง 6 ฟุต หรือ 180 ซ.ม. เรียกว่าเป็นยักษ์ปักหลั่นก็ว่าได้สำหรับนักแสดงหญิง ซึ่งทำให้น่าจะหานักแสดงชายมาเล่นบทคู่ได้ยากสักหน่อยละ

และถ้าดูจากการแสดงใน Mother of the Bride ซึ่งออกลักษณะตลกโปกฮาแล้ว บรุกก็ยังจะต้องหาจุดลงตัวที่เป็นธรรมชาติระหว่างความเว่อร์กับความเนียนที่สมจริง

เห็นบทบาทของเธอในหนังแล้วอึดอัดจนต้องส่ายหน้า ถอนใจเฮือกๆ อยู่เนืองๆ

เรื่องของเรื่องคือเอ็มมา (มิแรนดา คอสโกรฟ) ตกลงจะแต่งงานกับอาร์เจ (ฌอน ทีล) โดยกำหนดสถานที่จัดงาน ณ โรงแรมอนันตรา ภูเก็ต

เอ็มมามีอาชีพเป็นอินฟลูเอนเซอร์ด้านไลฟ์สไตล์ บริษัทจึงจะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมด ด้วยข้อแม้ว่าทุกขั้นตอนในการตระเตรียมจัดงานต้อง “ออกสื่อ” ภายใต้สายตาของสาธารณชน

ลานา วินสโลว์ (บรุก ชีลด์) แม่ของเจ้าสาว เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว (ได้ยินคนพูดคำนี้ทีไร ไม่ได้นึกถึง single mom หรอกค่ะ แต่นึกแว้บไปถึงวิชาชีววิทยาที่ครูสอนเรื่องพืชใบเลี้ยงเดี่ยวใบเลี้ยงคู่ทุกทีเลย) สามีเสียชีวิตจากอุบัติเหตุตั้งแต่ลูกยังเล็ก

ลานาเป็นหญิงเก่งหญิงแกร่งในวงการพันธุกรรมศาสตร์ เป็นผู้บริหารศูนย์วิจัยพันธุกรรมศาสตร์ในแคลิฟอร์เนีย เธอเป็นสาวบุคลิกประเภท Type A และเลี้ยงลูกสาวอย่างใกล้ชิดสนิทสนมเหมือนนางพญางูหวงไข่

แต่เมื่อถึงเวลาจำต้องปล่อยลูกนกให้โบยบินจากรัง เธอก็กล้ำกลืนความอาลัยอาวรณ์ และยอมเดินทางมาภูเก็ตในฐานะ “แม่เจ้าสาว” โดยพลัน

เมื่อได้รับการแนะนำให้รู้จักพ่อเจ้าบ่าว ณ ริมสระบัวแสนสวยในโรงแรม ลานาก็ช็อกสุดขีดเมื่อสายตาประสบดวงหน้าอันหล่อเหลาคมเข้มของวิลล์ (เบนจามิน แบรตต์)

ถึงขั้นเซหลุนๆ ฉุดกระชากลากถูกันหล่นโครมลงในสระบัวน้ำตื้นท่ามกลางสายตางุนงงของผู้คนโดยรอบ

ให้ปรากฏว่าวิลล์เป็นแฟนเก่าของลานาสมัยยังเรียนอยู่ เป็นความหลังฝังใจและความเจ็บปวดของเธอ เพราะวันดีคืนดี โดยไม่มีปี่มีขลุ่ย วิลล์ทิ้งเธอไปเฉยๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ

คนพรรค์นี้รึจะกลายมาอยู่ร่วมวงศ์อสัญแดหวาได้ จะมองหน้ากันได้ยังไงกันในเมื่อเคยสลัดทิ้งเราไปไม่ไยดี จะพูดจากันดีๆ หรือบอกเล่าเก้าสิบกันก็ไม่มี…

แต่เพื่อลูกสาวสุดที่รักคนเดียว ลานาต้องจำกล้ำกลืนศักดิ์ศรีความทระนงบากหน้าไปเคลียร์บัญชีคลี่คลายบรรยากาศอันกระอักกระอ่วน

เพียงเพื่อจะไปเจอวิลล์เดินโทงๆ ออกจากห้องน้ำโดยไม่มีผ้าผ่อนสักชิ้นติดกาย

เป็นหนังตลกที่ตั้งใจให้ตลกจนออกจะฝึดฝืน มุขต่างๆ ที่ใส่เข้ามาเพื่อให้ดูมีเรื่องมีราวมากขึ้น กลับดูชืดชาไร้สติ

ตัวละครทุกตัว…ขอย้ำว่าทุกตัว…มีลักษณะตื้นเขินซ้ำซากจำเจเหมือนโขกออกมาจากตัวละครตามแบบแผน ไม่ให้ความรู้สึกแปลกใหม่อะไรเลย

เพื่อนนางเอก…คือแจนิซ (เรเชล แฮร์ริส)…เพื่อนสนิทของลานา ก็มีอยู่เหมือนเป็นเครื่องประดับฉาก หาคนแต่งตัวสวยๆ เดินผ่านเข้ามาให้ดูไม่แห้งแล้งจนเกินไป นี่หมายความรวมไปถึงพวกเพื่อนผู้ชายที่เป็นเกย์

ที่น่าขัดใจที่สุดคืออุตส่าห์ใส่ตัวละครชื่อลูคัส (แชด ไมเคิล เมอร์เรย์) ซึ่งเป็นหนุ่มหล่อสไตล์ไวกิ้งแบบคริส เฮล์มเวิร์ธ เข้ามาเป็นคู่แข่งของพระเอก วางตัวละครอย่างสมบูรณ์แบบเชะ เป็นหนุ่มในฝันของสาวแทบทุกคน เป็นหมอหน้าตาดี มีคุณธรรม มีจิตอาสา แม้ในระหว่างการพักผ่อน ก็ยังออกไปช่วยดูแลคนเจ็บป่วยในท้องถิ่น

แต่ตัวละครกลับตื้นเขิน เหมือนไม่ใช่คนที่มีเลือดมีเนื้อจริงๆ ลูคัสก็เป็นแค่ดอกไม้ประดับฉากอีกดอกเท่านั้นเอง

อย่างที่ว่าไว้แต่ต้นนะคะ ไหนๆ เขาก็อุตส่าห์ช่วยโปรโมตแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยมในโลกตะวันตกแล้ว ก็ต้องชมฉากทิวทัศน์สวยๆ ของภูเก็ต และรีสอร์ตระดับห้าดาวของไทยแลนด์ให้เต็มตากันหน่อย

หนังโรแมนติกคอเมดี้ที่ใช้บรรยากาศคล้ายๆ กันนี้ มีมาให้ชมอยู่ไม่ขาดสายนะคะ เมื่อไม่นานก็มี Ticket to Paradise ที่ใช้ดาราใหญ่สองคนแสดงนำ คือ จอร์จ คลูนีย์ และจูเลีย โรเบิร์ตส์

ความบันเทิงประเภทหลีกหนี (escapism) คงจะยืนยงคงกระพันต่อไปอีกนาน เพราะชีวิตที่หรูหราเริ่ดเกินคนธรรมดานั้นดูจะเติมเต็มความฝันอันสุดเอื้อมของคนหาเช้ากินค่ำอย่างเราๆ •

MOTHER OF THE BRIDE

กำกับการแสดง

Mark Waters

แสดงนำ

Brooke Shields

Miranda Cosgrove

Benjamin Bratt

Sean Teale

Rachel Harris

ภาพยนตร์ | นพมาส แววหงส์