กวีกระวาด

ทางไปสู่มหรสพ | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 28 มิถุนายน - 4 กรกฎาคม 2567
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

ทางไปสู่มหรสพ | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

 

ขี้หมูราขี้หมาแห้งเปียกแป้งเปียก

แก่ตะเกียกตะกายป่าตะปุ่มตะป่ำ

ชั่วช่างชีดีบ้างกระด่างดำ

เสมอแขแหมขำขนำน้อย

หนึ่งขนัดสองทะนานข้าวสารสวย

หลงรักหมวยตากระตุกอยู่ทุกบ่อย

โลกโสภีผีซ้ำไยด้ำพลอย

แค่เอนจอยอเวจีสีดำคล้ำ

โกรธทำไมเกลียดทำไมร้ายก็รัก

ชิงกันชังแช่งชักไม่ชุ่มฉ่ำ

เชิดฉิ่งฉับขยับโขยกโยกและคลำ

ไถลถลำกระเถิบกระถดชมดชม้าย

คนละทางข้างหนึ่งคะนึงนิจ

อีกฝั่งฟากมิได้คิดแม้ขุมข่าย

เอ็งว่าแกว่าข้าหูตาลาย

ว่าโง่งมงมงายงั่งชะงัด

แล้วต่างคนต่างวิวาทบาดถลิง

เรือดว่ายุงคาร์ลจุงว่าเห็บหมัด

คาร์ลลูอิสว่ารูปูเณรหนูพัด

ส่วนสมบัติเมทะนีว่าผีพราย

พลายชุมพลว่าพลพัชราภรณ์

ข้างนิกรว่าพสกตลกส่าย

ศรีคำรุ้งว่าโค้งรุ้งว่าพุงลาย

เสน่ห์หายว่าสายหยุดบ่หยุดเลย

เลยว่าน่าน-น่านน้ำ-ว่าน้ำฟ้า

ฟักแตงกวาว่าสะเทื้อนหน่ายเอื้อนเอ่ย

ขี้หมูราขี้หมาแห้งขี้แกล้งเกย

ขี้เกียจเว้ยเป็นขี้ข้าเอ็งว่าไง! •